Mια από τις μεγαλύτερες ερευνητικές εγκαταστάσεις στον κόσμο, o Διεθνής Πειραματικός Θερμοπυρηνικός Αντιδραστήρας ITER, θα κατασκευαστεί τελικά στην περιοχή Cadarache στη Γαλλία. Η απόφαση ελήφθη μετά από πολύμηνες διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των ΗΠΑ, της Ρωσίας, της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας και της Κίνας. Υποψήφιες περιοχές για την κατασκευή του σταθμού ήταν η Γαλλία και η Ιαπωνία.
Σε δηλώσεις του o Ευρωπαίος Επίτροπος για θέματα έρευνας J. Potοcnik υπογράμμισε: 'Μια νέα σελίδα γράφτηκε στην ιστορία της διεθνούς επιστημονικής συνεργασίας. Μετά από μακρές και επίπονες διαπραγματεύσεις, τα έξι μέρη που συμμετείχαν στις διεθνείς διαπραγματεύσεις για το ερευνητικό πρόγραμμα ITER αποφάσισαν ότι ο ITER θα πρέπει να εγκατασταθεί στην τοποθεσία που πρότεινε η ΕΕ - το Cadarache στη Νότια Γαλλία. Πρόκειται για ένα έργο ασύγκριτης πολυπλοκότητας, του οποίου η διάρκεια κατασκευής και εκμετάλλευσης θα καλύψει περισσότερες από μια γενιές και το οποίο αποτελεί σημαντική πρόοδο στο χώρο της διεθνούς επιστημονικής συνεργασίας. Δίνοντας προτεραιότητα στον ITER, αποδείξαμε ότι δεσμευόμαστε να αναπτύξουμε τη σύντηξη ως πηγή ενέργειας.'
Aπό την πλευρά του ο Πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ δήλωσε: 'Είναι μια μεγάλη επιτυχία για τη Γαλλία, την Ευρώπη και για όλους τους εταίρους του ΙΤER'.
Ο αντιδραστήρας θα παράγει καθαρή ενέργεια με πυρηνική σύντηξη, όπως συμβαίνει στον Ήλιο και τα αστέρια. Οι επιστήμονες ελπίζουν ότι τελικά θα οδηγήσει στην ανάπτυξη εμπορικών αντιδραστήρων σύντηξης που θα χρησιμοποιούν ως καύσιμο το υδρογόνο, αντί για ουράνιο.
Δεδομένου ότι υπάρχει, σε παγκόσμιο επίπεδο, προβληματισμός για τη μείωση των 'παραδοσιακών' πηγών ενέργειας, ο ΙTER θα μπορούσε να αποτελεί μια μεγάλης κλίμακας ενεργειακή πηγή, χωρίς τη χρήση των περιορισμένων φυσικών πόρων, χωρίς την παραγωγή εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα που επιβαρύνουν το περιβάλλον και χωρίς την παραγωγή των επικίνδυνων ραδιενεργών αποβλήτων των σημερινών πυρηνικών αντιδραστήρων.
Το κόστος για την κατασκευή του ITER εκτιμάται σε 4,57 δισ. ευρώ (τιμές του 2000), για μια περίοδο 10 ετών. Της ίδιας τάξης μεγέθους είναι και το εκτιμώμενο λειτουργικό κόστος για περίοδο 20 ετών. Η ΕΕ και η Γαλλία θα συνεισφέρουν κατά 50% στο κόστος κατασκευής, ενώ τα υπόλοιπα μέρη (ΗΠΑ, Ρωσία, Ιαπωνία, Νότια Κορέα και Κίνα) θα συνεισφέρουν κατά 10%. Σημειώνεται ότι η Ιαπωνία θα αναλάβει επιμέρους προγράμματα, θα καλύψει το 20% των ερευνητικών θέσεων και θα φιλοξενήσει συμπληρωματικές εγκαταστάσεις.